donderdag 28 januari 2016

Amandelbloesem. Voorjaar 2016

Het is dit jaar iets eerder dan andere jaren maar het begin is er, wolken wit en rose tegen de berghellingen in de velden, schitterend gezicht. 




















Bedankt voor je bezoek en je eventuele reactie.
Thanks for your visit and comment.
Gracias para tu visita.



vrijdag 22 januari 2016

Zwarte roodstaart.

Deze wintermaanden hebben we in de vrijstaat ook een tijdelijke gast die overnacht in een van de grote lampen aan het huis. Iedere dag begroet hij ons voordat hij zijn nachtverblijf opzoekt.

Door het fraaie donkergrijs met zwarte verenkleed is het mannetje van de zwarte roodstaart een opvallende en goed herkenbare vogelsoort. Het verenkleed van het vrouwtje is daarentegen onopvallend grijsbruin van kleur. Beide geslachten hebben echter een roodbruin gekleurde staart. Het vrouwtje is met enige moeite te onderscheiden van het vrouwtje van de gekraagde roodstaart. Het vrouwtje van de zwarte roodstaart is namelijk donkerder van kleur en heeft in verhouding meer grijs in het verenkleed. De zwarte roodstaart wordt vaak gezien in een rechtopstaande houding, terwijl de staart opvallend trilt. 

Insecten vormen het voornaamste voedsel van de zwarte roodstaart. De vogel zit vaak op een zitpost en vliegt vervolgens naar de grond om insecten op te pikken. De meeste zwarte roodstaarten overwinteren in het Middellandse-Zeegebied, maar er zijn ook vogels die in Nederland overwinteren.

Zwarte roodstaarten broeden in allerlei holten in stenige substraten: van rotsen tot ontluchtingsgaten in spouwmuren. Deze vogels hebben een sterke voorkeur voor warme en droge plaatsen. In stedelijke gebieden vormen alle gebouwen, schuttingen en tuinen een prima alternatief voor het natuurlijke habitat. In de ogen van een zwarte roodstaart is een huis precies een rots en een ventilatiekanaal is een uitstekende kloof om in te broeden.

De zwarte roodstaart heeft een uitgestrekt verspreidingsgebied, dat ruwweg begrensd wordt door de 25 en 58 graden noorderlengte-meridiaan. Het verspreidingsgebied strekt zich uit van Zuidwest-Portugal tot West-China.

De zang bestaat uit korte tonen stijgend in toonhoogte, voorafgegaan door een snerpend geluid alsof men door glas snijdt. Soms overwintert de zwarte roodstaart in Nederland. De rest overwintert in Spanje, Portugal of noordelijk Afrika.De zwarte roodstaart noemt men in België ook wel schoorsteenvegertje of schouwschijtertje.








Bedankt voor je bezoek en je eventuele reactie.
Thanks for your visit and comment.
Gracias para tu visita.

donderdag 14 januari 2016

Panorama Spaanse landschappen.



Voor een groter beeld klik op de eerste foto, dan komen ze vaak beter tot hun recht. 

 Embalse AlfonsoXIII, Murcia.
 Valle de Ricote, Murcia.

Embalse Creviente, Alicante.
 Abanilla.

 Hondon de las Nieves, Alicante.
 Sierra del Carche, Murcia


Vanaf 1372 meter hoogte.
 Sierra del Cid y Maigmo

 Sierra de Crvillente.


 Sierra de Crevillente richting de kust.
Uitzicht op het dal van Hondon





Bedankt voor je bezoek en je eventuele reactie.
Thanks for your visit and comment.
Gracias para tu visita.

donderdag 7 januari 2016

Insecten in Spanje. 2015

De gewone oliekever (Meloe proscarabaeus). De vrouwtjes worden ongeveer 3,5 centimeter lang, mannetjes blijven veel kleiner tot 1 cm. De naam dankt de oliekever aan de olie-achtige substantie die bij verstoring wordt afgescheiden. Bij een aantal soorten oliekevers (bijvoorbeeld de zogenaamde Spaanse vlieg) bevat deze vergiftige bestanddelen. De voortplanting en levensgeschiedenis van deze kevers is bijzonder; ze vertonen een zogenaamde hypermetamorfose. De vrouwtjes leggen tot wel duizend eitjes in de grond. De zeer kleine uitgekomen larve, die drie haakjes aan ieder van zijn poten heeft, klimt in een plant, kruipt daar op een bloem, en wacht tot er een bij langskomt om nectar te zoeken. De larve klampt zich met de haak-achtige voorpoten vast aan de haren van de bij en vliegt mee naar het nest van de bij. De bij legt een ei in het nest dat op een laagje honing drijft. De larve verlaat de bij nu en eet het ei op. Hierna vervelt de larve in het geroofde bijennest. Van een beweeglijke larve,  wordt hij een made-achtige nagenoeg pootloze larve, die zich met de inhoud van het bijennest voedt en nog een aantal malen vervelt. Hierna verpopt hij zich voor de tweede keer en komt als een volwassen oliekever uiteindelijk uit de pop tevoorschijn.
Sprinkhaan.
Nimf van een Conehead mantis...... .Empusa pennata, een jonge bidsprinkhaan. Bidsprinkhanen zijn een groep van insecten die wereldwijd voorkomen en behoren tot de orde Mantodea. Sommige soorten zijn te vinden in meer gematigde gebieden, (o.a. rond om de Middellandse zee.) maar de meeste vertegenwoordigers leven in tropische streken. Hooguit 3 cm groot trof ik hem aan tussen de dennennaalden onder onze pijnboom.
Libelle.
Het vals oranjetipje (Colotis evagore) is een vlindersoort uit de familie van de Pieridae (witjes), onderfamilie Pierinae. Het vals oranjetipje komt voor in Afrika, het zuiden van Spanje en het zuidwesten van het Arabisch schiereiland.

Deze kever lijkt op het Elzenhaantje maar zeker ben ik nog niet van zijn naam.
Gewoon een wesp.
Zweefvlieg.
De Blauwe vleesvlieg, of  groene keizersvlieg.
Colepterus.
Egyptische sprinkhaan.
De franjeteenhagedis (Acanthodactylus erythrurus) is een hagedis uit de familie van de echte hagedissen, de Lacertidae. De hagedis wordt ook wel roodstaartfranjeteen genoemd, wat een verwijzing is naar de opvallend rode staart van de juveniele dieren. De hagedis leeft van insecten en andere ongewervelden, maar ook van juveniele hagedissen inclusief kleinere soortgenoten. De franjeteenhagedis is snel en wendbaar en kan bijten bij vangpogingen. De hagedis schuilt onder stenen en in holen van knaagdieren maar kan ook zelf een hol graven.
Larve glimworm (Lampyris noctiluca) en snuitkever als bonus.
Neoitamus cyanurus......of gewoon een roofvlieg.
Wandelende takken en wandelende bladeren vormen samen een orde van insecten die Phasmatodea genoemd worden. Deze is mogelijk de Europese, maar ik kan hem nog niet correct determineren. De achterste poten gebruikt hij om mee te springen terwijl de meeste alleen maar lopen.
Ze hebben de kunst van de camouflage tot op grote hoogte gedreven en lijken sterk op al dan niet dorre takken of bladeren, zodat ze voor hun natuurlijke vijanden moeilijk te ontdekken zijn.
Een aantal van de foto's zijn mogelijk al een keer in een blog geplaatst, maar hier staan ze bij elkaar.
  



Bedankt voor je bezoek en je eventuele reactie.
Thanks for your visit and comment.
Gracias para tu visita